De klankwereld die dit kwartet met behulp van historische instrumenten oproept, is ongehoord in een romantisch kwartet. Zo werkt het inperken van het vibrato verhelderend: de soms zeer complexe texturen worden meteen een stuk transparanter. Maar dit kwartet gaat nog verder: over elk aspect van deze schijnbaar zo gekende muziek is met een frisse geest en een open instelling nagedacht, zodat het eindresultaat van een verbluffende originaliteit én evidentie is. Alleen al de variatie in articulatie is ongehoord, en leunt in heel wat opzichten dicht tegen de zangkunst aan. Zeer toepasselijk in dit geval, omdat het langzame deel van ‘Der Tod und das Mädchen’ uit een reeks variaties op het gelijknamige lied bestaat. Er is niet alleen bijzonder goed nagedacht, er wordt ook vanuit het hart gemusiceerd: de emotionele climaxen in dat tragische langzame deel zijn van een hartverscheurende intensiteit. Het enige kleine minpuntje is de té directe opname waardoor de ademhaling van de vier muzikanten opvallend aanwezig is. Los daarvan is dit één van de beste opnames ooit van beide meesterwerken.

D. Verstraete